Risitë e Rankimit Akademik të Universiteteve Botërore (ARWU) në vitin e 15-të radhazi të botimit të listës së 500 universiteteve më të mira në botë.
Edicioni i këtij viti i rankimit akademik të universiteteve botërore ose ARWU shënon një moment të rëndësishëm. Është viti i 15-të radhazi në të cilin është botuar lista e 500 më të mirëve të botës. Me këtë botim, ARWU përfshin për herë të parë një listë shtesë prej 300 universitetesh që ajo i konsideron të kenë potencial për të hyrë në 500 më të mirët.
Ndërkohë që Shtetet e Bashkuara vazhdojnë të mbizotërojnë në renditjen, nuk janë më “udhëheqësit” apo sistemi arsimor të cilin të gjithë kërkojnë ta imitojnë: 48 nga universitetet amerikane janë në krye të 100 më të mirëve në 2017 në krahasim me 58 në 2003, por ka 26 më pak universitete në 500 më të mirët në 2017 në krahasim me 2003.
Një histori e suksesshme kineze
ARWU është një projekt kinez që ka qenë një histori suksesi në epokën e globalizimit të universiteteve.
Ideja fillestare e qeverisë kineze ishte matja e përparimit relativ të universiteteve të saj përkundrejt statusit të klasit botëror. Duke vepruar kështu, qeveria kishte një fitore të butë të energjisë, sepse krijoi një kuadër ndërkombëtar me të cilin do të krahasojë efikasitetin dhe konkurrueshmërinë e universiteteve në nivel global.
Në edicionin e vitit 2003, nuk kishte një universitet kinez në 100 më të mirët, por kishte 19 në mesin e 500 më të mirëve 15 vjet më vonë, ka dy universitete kineze në listën e 100 më të mirëve të botës dhe të paktën katër me perspektiva për të qenë pjesë e kësaj liste në vitet e ardhshme. Në total ka 57 në listën e 500 më të mirëve në vitin 2017.
Ka edhe 55 universitete kineze që renditen në grupin 501-800, me një shtrirje të rëndësishme për t’i bërë ata pjesë të listës me 500 më të mirët e botës, në pesë apo 10 vitet e ardhshme.
Universitetet kineze janë tani “udhëheqësit”, edhe pse ata ende kanë nevojë për të bërë përparime të mëtejshme në cilësinë e arsimit që ata ofrojnë, në përpjekjet e tyre kërkimore dhe në shumë sfera të tjera të zhvillimit ekonomik dhe social.
Zgjerimi i tregjeve konkurruese
ARWU mbështetet plotësisht në të dhënat e palëve të treta dhe ka minimizuar kontributin e institucioneve në theksin e tyre në të ashtuquajturën “performancën për frymë”, e cila përbën 10% të rezultatit të përgjithshëm. Kjo do të thotë se burimi i të dhënave është një hap i larguar nga universitetet.
Një paragjykim i trashëguar në këtë renditje është matja e prestigjit. Kjo është përcaktuar nga numri i laureatëve të çmimit Nobel apo medalistëve të fushës që ndodhen midis akademikëve dhe alumni të një institucioni. Krahas kësaj, fokusi në hulumtuesit e cituar më së shumti i jep fuqi të pajustifikuar atyre që janë në krye të fushave të tyre kërkimore. Ata janë yjet e Hollivudit të akademisë.
Sidoqoftë, ARWU, së bashku me dy skemat e tjera të rankimit (QS dhe Times High Education), ka krijuar një rend konkurrues për universitetet që dëshirojnë të jenë pjesë e tyre. Renditjet janë shndërruar në korniza që zbulojnë ndikimin, efektivitetin, cilësinë dhe qëndrimin e një institucioni në arenën kombëtare, rajonale dhe globale.
Fituesit dhe humbësit
Përveç 38 universiteteve shtesë kineze të renditura në 2017 krahasuar me 2003, Australia është vendi i radhës që ka fituar më së shumti. Nga 43 universitete australiane, 23 janë të përfshira në 500 më të mirët e botës dhe katër të tjerë janë brenda brezit 501-800.
Koreja e Jugut ka parë gjithashtu një rritje në numrin e universiteteve të saj në top 500, nga tetë në 2003 në 12 në vitin 2017. Ka gjithashtu edhe 16 universitete koreane në grupin 501-800 dhe parashikohet që disa prej tyre mund të bëhen pjesë së shpejti e grupit 401-500 më të mirëve.
Portugalia shkoi nga një universitet në krye të top 500 në 2003. në pesë në vitin 2017. Arabia Saudite nuk kishte asnjë universitet në 500 më të mirë në 2003, por tani ka katër.
Në të kundërt, SHBA ka humbur më së shumti me 26, nga 161 në 2003 në 135 në vitin 2017, e ndjekur nga Japonia e cila ka 17 institucione në 500-shen më të lartë, duke rënë në 19 nga 36 që kishte në vitin 2003. Edhe pse ka edhe 55 amerikanë dhe 19 universitete japoneze në brezin 501-800, nuk ka gjasa që në të ardhmen e afërt numri i tyre të rritet në 500 më të mirët.
Vende të tjera me një rënie të ndjeshme në numrin e universiteteve të tyre të përfaqësuara në 500-shen më të mirë të ARWU-së ndërmjet viteve 2003 dhe 2017 janë:
Italia, ka pësuar një rënie, nga 22 në 16 (edhe pse 21 universitete janë në grupin 501-800), Kanada, me një rënie nga 24 në 19, Gjermania, me një rënie nga 42 në 37 dhe Mbretëria e Bashkuar, me një rënie nga 42 në 38.
Franca dhe Spanja kanë secila dy universitete më pak në mesin e 500-shes më të mirë të vitit 2017: 20 dhe 11, respektivisht. Vendet që kanë mbajtur të njëjtin numër universitetesh në listën e 500 më të mirëve në 2017 krahasuar me 2003 janë: Holanda (12), Zvicra (tetë), Belgjika (shtatë), Izraeli (gjashtë), Austria (katër), Irlanda (tre) , Norvegjia (tre) dhe Singapori (dy).
Universitetet australiane dhe holandeze ia dalin mbanë mirë në renditjen ndërkombëtare, sepse numrat e studentëve të tyre për institucion janë më të mëdha (31.200 regjistrime mesatare për Australinë dhe 19.570 për Holandën); ata kanë më pak universitete krahasuar me sistemet e tjera kombëtare; të gjitha universitetet e tyre përveç njërit konsiderohen si hulumtuese intensive (d.m.th., ato kanë më shumë se 1000 artikuj të referuara të botuara përgjatë 2012 dhe 2016); dhe ata kanë internacionalizuar sistemet e tyre arsimore.
Përgatiti: Elda Dedja